vrijdag 17 juli 2015

Wringplaat-top 5, nr 4 - Een langdradig mysterie

Leuke reacties en heerlijk tenenkrommende bijdragen ontving ik op mijn eerste column in de vijfdelige reeks ‘Wringplaten-top-5’. Maar, is een Wringplaat nou hetzelfde als de zogenaamde kut- of kloteplaat, draakplaat of de Guilty Pleasure? Ja, de begrippen schurken dicht langs elkaar. De Wringplaat is de spelfout op dat kneuterige uithangbord van de bakker die je iedere keer weer even moet lezen. Het is het vervelende ko...rstje dat je telkens weer open wilt krabben. Het is een Trekkie op een Star Wars-confentie en – als we het dan toch over Star Trek hebben - het is de Wesley Crusher op je ruimteschip: schattig jochie, maar blòedje, blòedje irritant. En ja, de Wringplaat is natuurlijk best een nerd-dingetje. Geef ik meteen toe.
De nummer 4-positie is weggelegd voor een corpulente zanger die zich – naar mijn bescheiden mening – enorm schuldig maakt aan muzikale drakerij van de ergste soort. Eén bak bombastische diarree. En het erge van bombast: het duurt altijd lang. Queen lijkt misschien de onbetwiste koning van de bombast, maar deze man drijft het op de spits. Een gemiddeld werkje van deze baggerspuwer duurt zo’n twaalf minuten. En daarbij maakt hij gehakt van de “Boh’Rhap” die zo’n zes minuten duurt. Mama mia, mama mia, let me go! En over wie hebben het dan wel? Over de draak die zich Meatloaf noemt. Brrr!
Paradise By The Dashboard Light. Tenenkrommend? Jazeker. En helemaal op school- of bedrijfsfeestjes. Gaan de jongens tegenover de meisjes staan. “I wanne know right NOW! Do you love me forever?” Doen mensen dat vandaag de dag nog? Ik ben bang van wel. Het zou verboden moeten worden! Tenenkrommend of niet: wringen doet-ie wat mij betreft niet. Ja, ik vind ‘m stom en vervelend, maar het zit eigenlijk best grappig in elkaar en de tekst is zelfs wel vermakelijk.
Nee, mijn Wringplaat stamt uit 1993. Het stuk gehaktbrood kwam toen op de proppen met ‘I Would Do Anything For Love’ en tussen haakjes (But I Won’t Do That’). De albumversie duurt ruim 12 minuten en voor de radioversie bleef het bij een ‘bescheiden’ 6 minuten. Het stond lang op nr. 1. Ik nam nooit de moeite om ‘m van kop tot kont uit te zitten. Dat huilerige gekweel en dan dat zware muzikale geschut erbij… Wat mij betreft kon het in de gehaktmolen. Maar ook vandaag de dag blijf ik me afvragen: WAT doet dat stuk gehaktstaaf dan niet? Steengrillen met de schoonfamilie? Een soepdieet volgen? Mee naar de musical Mama Mia? Een tuin aanleggen met elfjes-thema? Dat zielige stinkende Spaanse zwerfhondje met drie poten adopteren? Plas- en/of poepsex? (iiiew!) Ik heb de tekst er eens bij gezocht, maar een bevredigend antwoord kan ik niet vinden; ik kan er gehakt van maken, maar geen chocola. Het blijft een langdradig mysterie. Ik moet me er maar bij neerleggen: deze draak valt gewoonweg niet te temmen….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten