Vervuiling in de trein: nu het schoonmakend personeel staakt zie je pas echt goed hoeveel rotzooi mensen maken. Daar kan ik me best aan storen. Maar wat ik nog storender vind is muziekvervuiling in de trein. Opgefokte gasten die kennelijk menen dat hun opgefokte klotemuziek beter klinkt door een telefoonspeaker dan door een koptelefoon. En kennelijk boeit het ze weinig dat lang niet iedereen in de coupé zit te wachten op de woordendiarree van een of andere boz...e gangsterrapper. Op straat kom je ook veel muziekvervuiling tegen van passerende kluitjes tuig. Maar in een volle trein kun je er meestal niet voor weglopen. Tja, wat te doen tegen deze ergernis?
Je kunt de heren – vaak zijn het heren – aanspreken. Wie weet heb je succes, maar het risico op een roei voor je kanis ligt welzeker op de loer. Ik zet meestal mijn eigen muziek – die ik keurig beluister via de welbekende oordopjes – maar een tandje harder. Schoorvoetend.
Ik heb er nog nooit het lef voor gehad, maar het lijkt me nou zo leuk om in zo’n geval mijn iPhone uit mijn broekzak te toveren, even te snuffelen in mijn playlist ‘Schuldige pleziertjes’ en dan knalhard André van Duins’ Willempie aan te zetten. Of Demis Rousos van mijn part. Ik fantaseer er vaak over. Dat medereizigers dan ook opstaan en hard mee gaan zingen en klappen, net zo lang tot de bontkraagjes het hazenpad kiezen. Of The Carpenters, en er dan heel cool bij gaan zitten kijken. Wie weet zijn er wel reizigers die het voorbeeld volgen, zodat er een grote kakofonie ontstaat. Lijkt me lache.
Of, je kijkt eerst even rond wat er zoal om je heen zit. Een stelletje ouwe besjes? Dan is Mockingbird Hill van Les Paul en Mary Ford misschien wel een aardige keuze. Of iets van Doris Day. Ik zou zeggen; hoe truttiger, hoe beter. “Oh, die heb ik lang niet gehoord. Zullen we een dansje doen?” Of, als er een stel moeilijk kijkende intellectuelen naast je zit: een gezellige knijter van Spinvis. Of nog erger: Paul van Vliet. Een paar ‘oudere jongeren’ tegenover je? Iets van Bob Dylan, Armand, The Motions, De Kliko’s… Zitten er kinderen in de buurt? Mooi! Een goede reden om weer eens een blik Hilversumse R-retjes open te trekken. “Op een onbewoond ei-he-eiland!” Papa en mama kennen ‘m nog van vroeger, dus het hele gezin kan lekker meebrullen. Hè, wat een gezelligheid!
Ze zeggen dat je geen kwaad met kwaad moet bestrijden. Maar in dit geval vind ik het gerechtvaardigd. Agressieve muziek bestrijden met een positief geluid. Goeie zaak, toch? Kom op, wie durft?
Je kunt de heren – vaak zijn het heren – aanspreken. Wie weet heb je succes, maar het risico op een roei voor je kanis ligt welzeker op de loer. Ik zet meestal mijn eigen muziek – die ik keurig beluister via de welbekende oordopjes – maar een tandje harder. Schoorvoetend.
Ik heb er nog nooit het lef voor gehad, maar het lijkt me nou zo leuk om in zo’n geval mijn iPhone uit mijn broekzak te toveren, even te snuffelen in mijn playlist ‘Schuldige pleziertjes’ en dan knalhard André van Duins’ Willempie aan te zetten. Of Demis Rousos van mijn part. Ik fantaseer er vaak over. Dat medereizigers dan ook opstaan en hard mee gaan zingen en klappen, net zo lang tot de bontkraagjes het hazenpad kiezen. Of The Carpenters, en er dan heel cool bij gaan zitten kijken. Wie weet zijn er wel reizigers die het voorbeeld volgen, zodat er een grote kakofonie ontstaat. Lijkt me lache.
Of, je kijkt eerst even rond wat er zoal om je heen zit. Een stelletje ouwe besjes? Dan is Mockingbird Hill van Les Paul en Mary Ford misschien wel een aardige keuze. Of iets van Doris Day. Ik zou zeggen; hoe truttiger, hoe beter. “Oh, die heb ik lang niet gehoord. Zullen we een dansje doen?” Of, als er een stel moeilijk kijkende intellectuelen naast je zit: een gezellige knijter van Spinvis. Of nog erger: Paul van Vliet. Een paar ‘oudere jongeren’ tegenover je? Iets van Bob Dylan, Armand, The Motions, De Kliko’s… Zitten er kinderen in de buurt? Mooi! Een goede reden om weer eens een blik Hilversumse R-retjes open te trekken. “Op een onbewoond ei-he-eiland!” Papa en mama kennen ‘m nog van vroeger, dus het hele gezin kan lekker meebrullen. Hè, wat een gezelligheid!
Ze zeggen dat je geen kwaad met kwaad moet bestrijden. Maar in dit geval vind ik het gerechtvaardigd. Agressieve muziek bestrijden met een positief geluid. Goeie zaak, toch? Kom op, wie durft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten