Slimme tante hoor, die Beyoncé. Of je haar muziek nou geweldig of vreselijk vindt: je kunt niet ontkennen dat ze het verdomd goed voor mekaar heeft. Rijke vent, vriendjes met de Obama’s, perfect figuur, perfect haar, perfecte outfits, perfecte huid… Perfect, perfect, perfect. Driewerf Bah en Gat-ver-damme! En net wanneer je denkt dat mensen wel zo’n beetje zijn uitgekeken op het zoveelste met add-lips, oooh’s en aaah’s gelardeerde moppie; komt ze weer met iets op de proppen wat weer aanslaat, inslaat, wat velen aanstaat en op vele installaties opstaat. Ik denk dat "Queen B" weinig aan het toeval overlaat. Zelfs de opmerking in de documentaire Life Is But A Dream, dat ze vaak onzeker is en vaak twijfelt, was perfect geplaatst, getimed en prachtig close-up in beeld gebracht. Daar draait een geoliede PR-machine. Kan niet anders.
En daarom wringt-ie ook zo: dat Single Lady’s-nummer. Ja, we zijn toe aan de nummer drie van mijn Wringplaten-top vijf, waar ik u, beste lezer, al een paar weken mee meen te moeten vermoeien. Single Lady’s… Ik vind ‘m zo… slonzig. Zeker in vergelijking met haar andere deuntjes, die ik over het algemeen goed kan verdragen (een uitzondering daargelaten, zei Van Kerkzijk). Ik heb telkens het gevoel dat ze uit de maat vliegt: in het begin en ergens in het midden. Elke keer zit ik mee te tellen. 1-2-3-4. Zet ze nou net te laat in? Waar gaat het mis? ‘Now, put your hands up!’ Heee, en daar lopen we weer in de pas. Wringt dit nou ook bij de drummers en de strakke timers onder u? Of ligt het nu echt aan mij? En dan dat rare geluidje dat door het hele nummer zit; dominant en hinderlijk als teveel peper op je omelet. Het klinkt als een ruitenwisser die heen en weer gaat op een droge autoruit. Ook dat draagt bij aan de slonzigheid van dit vrouwen-met-ballen-lijflied. “If you liked it than you should have put a ring on it!” Kennelijk zingt ze over een exje die maar geen ring om haar perfect gemanicuurde vinger wilde schuiven. En dus: toedeledokie met die knakker en lekker aan de zwier. Want deze dame laat zich niet ringeloren. Dat u het even weet.
Eigenlijk denk ik dat ze ook best slonzig is. Iemand die zo kan grommen, grauwen, kermen, kirren, inhouden en uithalen en ook nog haar eigen materiaal schrijft (met vaak leuke tekstuele vondsten die bol staan van de straattaal), die moet wel een creatieve geest hebben. Ik kan het niet wetenschappelijk onderbouwen, maar ik weet uit een zekere ervaring dat een geest vol fantasie en ideeën vaak gepaard gaat met de nodige slonzige karaktertrekken. Ik weet niet waarom, maar ik denk ook dat ze heel hard kan boeren. Ik zie haar zo voor me, uitgezakt op zo’n onberispelijk witte bank in een huispak van ons’ Royke Donders, een blikkie cola achterover slaand, om daarna een boer te laten die de ramen doen trillen in de sponningen. Mensen met weinig fantasie zijn vaak meestal erg netjes. Ze boeren niet of per ongeluk, laat staan gehuld in huispak en als ze al zingen, dan zingen ze keurig binnen de lijntjes.
Ok, er mag dan grondig over nagedacht zijn, maar Beyoncé’s muziek lijkt met de jaren steeds authentieker te worden. En dat kan ik wel waarderen. Desondanks staat Single Lady’s op nummer drie van mijn Wring-top 5. Als ik 'm hoor, moet ik meetellen. 1-2-3-4... En hij blijft ook zo vreselijk in je kop zitten. Een ware oorwurm. Daar moet wel over nagedacht zijn. Kan niet anders. Die Beyoncé, die weet zelfs haar slonzigheid goed te timen. Het is potdomme toch niet te geloven. Bah, wat perfect. Gat-ver-damme!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten