Waar gaat het naartoe?

Column voor het CommunicatieForum, gem. Amsterdam

Het directieteam gaat aan de slag met de missie, visie en verdere strategiebepaling. Of ik ideeën had over de communicatie eromheen. Die had ik niet direct, want ik zat met mijn gedachten bij alles wat ik nog moest regelen voor mijn naderende vakantie. Moest ineens denken aan mijn vakantiebandjes. Lange tijd waren dat bandjes van Queen. Vlak na de dood van Freddie Mercury was ik fan geworden. One Vision was één van mijn favoriete nummers. Echt zo'n nummer met een duidelijke kop en een staart; je weet meteen waar het heen gaat. Voorspelbaar zoals dat hoort bij een goeie rockplaat.

De vier bandleden van Queen hadden alle vier verschillende stijlen. En er waren twee kampen: Freddie en Roger de feestbeesten; Brian en John de braverikken. In een biografie van Freddie las ik: "We zijn alle vier koppig en vaak moet je compromissen sluiten. Het is net een huwelijk, alleen dan tussen vier mensen. Soms is er knallende ruzie en praten we weken niet met elkaar." Ineens zie ik onze vier directieleden voor me die bezig zijn aan hun "One Vision". Alle vier - exclusief de stadsdeelsecretaris - met hun eigen ideeën. Zouden ze eruit komen? Waar zouden ze mee op de proppen komen? Waar gaat het naartoe met West? En hoe wordt de organisatie daar in betrokken? Hoe dan ook: mijn zorg is het even niet, want ik ga op vakantie.

Voor de zesde keer gaan we met vrienden op vakantie. Twee stellen met ieder hun eigen gewoontes, vier personen met ieder een eigen stijl. En toch gaat het al jaren goed. Veel mensen zijn daar verbaasd over. Hoe kan dat? Waarschijnlijk omdat we allemaal de zelfde visie hebben: "Wij zijn op vakantie voor onze rust. Wij rusten uit door - indien het weer het toelaat - te bakken op het Spaanse strand. Daarnaast pakken wij terrasjes, genieten wij van de Spaanse keuken. Cultuur snuiven in de vorm van bezichtigingen of uitputtende wandel- en fietstochten laten wij graag aan anderen over." Ieder van ons heeft z'n eigen rol. Mijn echtgenoot is de leider en hij moet het af en toe flink ontgelden. Hoge bomen vangen immers veel wind. Vriend Emiel is eigenwijs en maakt het hem niet altijd makkelijk. Ik ben bemiddelaar, maar ook eigenwijs. Gelukkig is vriendin Daniëlle de kalme, constante factor op onze Spaanse apenrots. Vaak hebben we leuke en pittige discussies. Hoe dan ook: we zijn er altijd weer uitgekomen.

Deze week alleen nog kleine klusjes met een kop en een staart. Mijn hoofd is te vol voor deze communicatiekluif. Dit weekend pakken we de koffers en maak ik een vakantie-playlist op mijn mp3-speler. Voorlopig heb ik One Goal, One Mission: de Costa del Azahar in Spanje. En One Vision hoeft niet op mijn speler. Doet me teveel aan werk denken....