Column voor het CommunicatieForum, gem. Amsterdam
Met frisse moed en een lekker bruin kleurtje liep ik van Station Sloterdijk richting Bos en Lommerplein. Kijk aan, het kantoor was niet verplaatst. Wat was mijn wachtwoord ook alweer? 235 ongelezen e-mails, "Jeee, wat ben je bruin!" en "Waar ben je geweest?" Mijn vakantie van drie weken zat er weer op. Van het rustige badplaatsje aan de Spaanse costa weer terug in de mierenhoop die Amsterdam heet. Waar waren we ook alweer gebleven in Aflevering West?
Gek eigenlijk; je denkt altijd dat er van alles gebeurd is. Het eerste rondje Intranetsurfen na je afwezigheid leert je echter dat het allemaal wel meevalt. "De staat van de stad" prijkte bovenaan op de homepage. Ik citeer: "In mei verscheen het rapport de Staat van de Stad VI. Deze monitor - de eerste verscheen in 2000 - laat zien hoe de stad Amsterdam en de Amsterdammers er voor staan. Het centrale begrip in het onderzoek is de ‘leefsituatie'". Zo vlak na mijn vakantie en met de Spaanse manjanacultuur nog in mijn botten had ik maar één woord voor Amsterdam en de bijbehorende leefsituatie: druk! Zal ik het hele rapport eens doornemen? Hm... wel veel leeswerk. Manjana, manjana...
De stad Amsterdam is al vele malen bezongen. De tulpen, de Wallen, de Eerste Helmersstraat Beneden.... Er was echter maar een kleinkunstenaar die de staat van onze stad zo treffend kon samenvatten in een lied: Johannes Adrianus van Tol, beter bekend als - jawel - Tol Hansse. Waar Acda en De Munnik zich in vergezochte poëtische poespas verwikkelen en met een vreselijk accent - Laaaat me slaaapaaaahhh - een hele emmer drama boven je omkeren, vertelt Tol in zijn Big City op droge wijze wat hij zowel aantreft in onze hoofdstad. De kleurrijke types, het parkeerprobleem, de onvermijdelijke hondenpoep, maar ook de luchtkwaliteit neemt hij even mee in zijn beschouwingen:
De haringman staat op z'n stekkie
Met een bleek vertrokken bekkie
Eet 'm nou maar op meneer
Met die walmen van 't verkeer
'k Neem u echt niet in de maling
Is 't zo gerookte paling
Het plaatje kwam uit in 1978 en hier en daar is de tekst wat gedateerd. In 1993 maakte hij een nieuwe versie waarin hij nader ingaat op de multiculturele samenleving, fietsen in de gracht, de toenemende ciriminaliteit en opnieuw de gewraakte hondendrollen. De hoofdboodschap bleef overeind: Amsterdam is druk. Big City tweeduizendzoveel hoeven we niet te verwachten. Niet van Tol althans, want hij is al een paar jaar dood. Zou er iemand zijn die zich geroepen voelt om in zijn voetsporen te treden en de staat van de stad voor ons te bezingen? Scheelt een hoop leeswerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten