De Grote Inzamelmaand is weer voorbij. De krantenjongens zijn weer geweest en Nederland heeft voor ruim 3 miljoen aan plaatjes aangevraagd tijdens Serious Request. Ruim voldoende voor vrachtladingen muskietennetten en medicijnen tegen malaria. Natuurlijk vraagt deze zeurpiet zich weer af wat zo’n weekie Glazen Huis dan wel niet kost… Ok, ok, dat weegt natuurlijk niet op tegen al het goeds wat er met dat geld gebeurt.
Ik heb dit jaar geen plaat aangevraagd. Wel gaan onze kerstpakketten naar een goed doel. De opbrengst van het mijne gaat naar een dovenschool in Nicaragua. Mijn man koos ervoor om het Wereld Natuur Fonds te steunen. Een goed gevoel. Ooit zamelde ik geld in voor het WNF. Ten minste, dat was het plan. Ik woonde in Zeist en het kantoor van het WNF zat toen aan de 1e Hogeweg, tegenover de V&D met een gigantische snoepafdeling… Ook de guldens die ik elke week mee kreeg voor ‘de zending’ werden gebruikt om de lokale ondernemers een handje te helpen. Tja, jong en onbezonnen....
Afgelopen zaterdagochtend 2 januari. Allebei liepen we mopperend door het huis. We moesten er weer aan geloven: familiebezoek. Met andere woorden: in een kring zitten, beleefdheden uitwisselen en sterke verhalen aanhoren. De bel ging. Ik deed open. Een klein jongetje van een jaar of acht. Brilletje, beugel, Balkenende-kapsel…. Of ik een oude kerstboom had. “Want als ik die inlever krijg ik geld. Ik spaar voor een elektrische trein.” Kijk, dat is nog eens eerlijk! Ik antwoordde dat ik mijn kunstboom nog niet wegdeed, maar dat ik even zou kijken of ik iets anders voor hem had. Ik gaf hem twee euro. Hij staarde ernaar. Een paar seconde bleef het stil. “Oooohhhh… zóóóveel??? Dank u wel! Mijn vader heeft beloofd dat hij alles wat ik verdiend heb verdubbelt! Oooh, papa moet lappûûh!” Hij stond te dansen op mijn tuinpad. Het ventje heeft onze hele dag weer goedgemaakt. Onbetaalbaar mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten