Na lang wachten was het eindelijk zover: Jody ontving zijn nieuwe mobieltje. Een Nokia n97. Blits ding hoor. Het touchscreen was even wennen. Hij belde me 's middags op. "Hé, ik moest jou helemaal niet hebben!" En vervolgens: "Jij moet ophangen, want ik weet nog niet hoe dat moet..." De oen.
Een paar uur later had hij zich kennelijk op het sms'sen gestort. Tuuuutuut, tuuuutuut: 1 nieuw bericht. "k" stond er in mijn display. Hmm... Hem kennende bedoelde hij K met P. (U weet wel: mét peren...)
Nadat de werkdag er weer opzat, stapte ik zoals altijd weer op de trein richting Almere Buiten. Ik zat een beetje te suffen en voor ik er erg in had, waren we bij mijn station. Helaas ontdekte ik dat te laat. De deuren gingen dicht en ik moest noodgedwongen mee naar Lelystad. "Ja, met mij. Ik kom wat later... Ik was in slaap gevallen!" Nog geen vijf minuten daarna kreeg ik een sms. Het was van Jody. "Oen!", luidde het bericht. We gaan vooruit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten