Het is alweer een paar maanden geleden dat we met vakantie gingen. “Waar ga je heen?”, vroeg een collega. En floep!, daar werd mijn excuus-modus weer geactiveerd. We gaan namelijk al jaren met de bus naar de Spaanse Costa. Harde bewijzen heb ik niet, maar ik weet zeker dat mijn vakantiebestemming afbreuk doet aan mijn beetje-nerd-maar-toch-hip-imago. Je hoort mensen denken: wat is jouw excuus om A: niet met een backpack van 50 kilo, afritsbroek en The Lonely Planet in de hand door Azië, Australië of zo’n ander hip continent waar nog geen hond is geweest rond te trekken? En B: om 24 uur lang in zo’n bus vol Neanderthalers te zitten? En dus leg ik weer braaf verantwoording af aan al die oprecht belangstellenden die hun vakantie ongetwijfeld doorbrengen in zo’n ééénig wijnboerderijtje in de Dordogne – ‘Jahaaa, want wij zijn Frankofiel’ – met Du Pain, Du Vin en zo’n Frans kaasje, gekocht bij Le of La Jumbo, L’Albert Hein…. “In Spanje schijnt de zon, met de bus is goedkoper en bovendien mag mijn man om medische redenen niet met het vliegtuig.” Echt waar, hoor. Of we dan niet met de trein naar Italië kunnen, want dat is toch veel spannender?. Iets feller verdedig ik me dan: “Als ik op vakantie ga, wil ik geen treinenstress. Ik ga potdorie elke dag al met de trein!”
Dit jaar namen we mijn ouders mee op vakantie. Een experiment, want de laatste keer vakantie met mijn ouders was al weer even geleden: Lay’s was nog Smiths, MTV was nog leuk en Kurt Cobain leefde nog….
Tijdens de busreis werden we blootgesteld aan Frans Bauwer, een spelletje Bingo en de flauwe grappen van de chauffeurs. Maar het ergste moest nog komen: het promotielied van deze touringcargigant. Het arrangement klonk als een kruising tussen Luv en Imca Marina. En dan die tekst: “En het is echt waar, en het is echt waar, en het is echt waar: Solmar heeft alles voor elkaar!” Ik weet dat er in de marketingwereld prestigieuze awards te winnen zijn. Als er ook eentje is in de categorie Tenenkrommende Promotiemiddelen, dan is het Solmar-lied een hele goede kanshebber. Een goed excuus om toch mee te zingen: “Ach, het is zo héérlijk fout!”
De vakantie zelf was wederom heerlijk: zon, zee, strand, een hoop lekkernijen en vooral: rust! En daar waren we voor gekomen. We hebben er met volle teugen van genoten. Mijn ouders lieten al doorschemeren dat ze volgend jaar eigenlijk wel weer met ons mee zouden willen. Dus mijn excuus voor volgend jaar weet ik al: “Ja, mijn ouders wilden zo graag….!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten