Sneeuwpret

Zaterdagmiddag 9 januari. Echt zo'n middag om binnen te blijven en je administratie te doen. De gevreesde blauwe envelop lag al twee weken ongeopend op mijn pianokruk. Na de elektronische aangifte was het tijd om m'n zooi eens op te ruimen, mijn cd's op alfabetische volgorde te rangschikken, om foto's in te plakken, om de kooi van de cavia te verschonen... Oh nee, we hebben helemaal geen cavia! Kortom: ik verzon een hoop excuses om maar niet de kou in de hoeven. Maarja, je bent hond en je wilt wat: plassen, poepen, of gewoon lekker hollen in de sneeuw en van verse drollen vreten... Maika wilde uit en ik moest mee; vond Jody zo gezellig. En zeg dan maar eens nee. Grrr!

In het park kwamen we onze min of meer vaste mede-wandelaars tegen. Twee kleurrijke figuren van een jaar of 24. Zij: een Roemeense rechtenstudente met zwarte Labrador. Hij: een jongen die schijt heeft aan alles, stottert, schelt, metal-liefhebber is, maar met een heel klein hartje. En hij heeft een hele lieve Golden Retriever. Als je ze tegenkomt, is er altijd wel wat te beleven. Hij vertelt dan dat hij weer eens ruzie heeft gehad, dat hij op Wilders gaat stemmen, of juist dat Wilders eens op moet rotten. Of hebben ze weer iets aparts bij zich. Soms neemt zij bijvoorbeeld haar konijn mee, die dan rustig tussen de spelende honden huppelt. En dan kom je ze weer tegen met ratjes in hun jaszakken, of zit zij met haar laptop in het park om samen te kijken naar nestjes met puppy's. Vandaag hadden ze ieder een bobslee meegenomen. Hmmm... wat leek me dat leuk: als een idioot van de heuvel af met die slee onder m'n kont... Maar doe je dat nog op je 30ste?

"Wilt u ook een keer?" Hij zegt altijd U tegen me. "Dat vind ik gewoon netjes," zei hij toen ik hem vroeg of ik al zo'n ouwe kop had. Nou, vooruit dan met de geit. Kan mij het schelen. Deze "U" zal wel eens even wat laten zien. Ik plantte mijn naar mijn smaak nogal omvangrijk achtersteven in de bobslee en daar ging ik dan, gierend van het lachen de heuvel af. Jody kon ik niet verleiden om het genoegen te smaken van kinderlijke sneeuwpret. Ikzelf ben nog zeker 20 keer naar beneden geroetsjt, terwijl de honden uitgelaten om me heen renden. Te oud? Echt niet! Jíííhaaaa!!!!