Zelfgebakken columns van Mir uut Almere. Staat bekend als levende Soundhound, notenkraakster, knoppendraaier, frequent sportschoolbezoekster en stukkiesschrijfster.
woensdag 22 januari 2014
Versleten badpak
Zoete broodjes bij het ontbijt, borrels op het balkon, elke dag een aardige deuk geslagen in het toetjesbuffet.... De schade na 17 dagen Spanje viel me reuze mee: slechts anderhalve kilo zwaarder. Maar toch: wat te doen?
Vrijdag 7 juni, 07:00 uur sharp lag ik in het zogenaamde Doelgroepenbad. Deze ochtend: doelgroep Banenzwemmers. Daar zwom ik dan, tussen de oude vandagen. Zwemmen en zwammen. "Goh, 't is weer rustig hè, vandaag? Lekker weertje hè? Nou, volgende week wordt het weer minder, hoor." Ik trok mijn baantjes en hoorde Creedance Clearwater Revival, The Bee Gees, Barry White... Vast het Spotify- lijstje van de badmeester: Swimming to the seventies. Gaap.
Lonkend keek ik naar de grote groene buis vol bochten en kronkels. Jaaaa... de glijbaan!
Al zwemmend mijmerde ik over vroeger. De glijbaan: hoeveel badpakken had ik er niet mee versleten? Kan dat nog: op je 33ste van de glijbaan? Of moest je daar toch echt kinderen voor hebben? Mijn broer heeft inmiddels twee dochters. Zijn gezin en mijn ouders wonen een kwartiertje fietsen bij elkaar vandaan. Niet lang geleden vertelde mijn moeder dat ze met z'n allen naar het zwembad waren geweest. Eerlijk is eerlijk: ik voel nog altijd niet de behoefte om mijn genenpakket door te geven, maar stiekem ben ik wel eens een beetje jaloers op de mooie ervaringen die zij daar in Haarlem met elkaar delen. Zoals samen naar het zwembad en wie weet wel lekker dollen in zo'n glijbuis.
En zo zwom en mijmerde ik voort. Ik had een uur non-stop baantjes getrokken en ik was hoognodig toe aan wat anders. Maar eens even verder rondkijken in dit Almeerse zwembadje. "Zoek je iets?" Ha, de badmeester. Hij wees me het bubbelbad, het buitenbad en het recreatiebad. "Of," zei hij lachend, "Je moet een keertje van de glijbaan willen?" Mijn hart maakte een sprongetje. "Ik dacht dat u het noooit zou vragen!" Boven aangekomen. Een rood stoplicht. Enigszins autistisch wachtte ik tot-ie groen werd. En daar ging ik. Jihaaaa... Plons! Ik kon er geen genoeg van krijgen. De eerste slijtplekken op mijn badpak zijn voelbaar....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten