Harteloos

"Mevrouw, houdt u van kinderen?" Ik liep in het centrum van Almere Buiten, op weg naar die kapper. Normaal ga ik naar een Irakese knipper zonder fratsen, maar deze keer besloot ik mezelf te trakteren: cappuccino'tje, massagestoel, maskertje, fukkie-fukkie; the whole shebang. Het blije meisje rukte mij uit mijn dagdromen over de ideale coupe. "Nee!" zei ik iets te resoluut. Ik had de vra...ag maar half gehoord, maar in de gauwigheid registreerde ik een rode jas en een klembord. Dat kon maar één ding betekenen: een hartverscheurend verhaal met daarop volgend een "vindt-u-ook-niet-dat...?" Je reinste psychologische chantage; hou ik niet van en bovendien moet je nooit onder druk je handtekening zetten, is mijn principe. Maar natuurlijk ben ik er niet ongevoelig voor. Ik voelde me meteen een harteloze bitch. Want wie zegt er nou "Nee" op de vraag of je van kinderen houdt? Ok, ik heb geen rammelende eierstokken en een bomvolle supermarkt op zaterdagmiddag vol met dreinend en krijsend kroost is wat mij betreft het equivalent van de hel, maar ik ben stapeldol op mijn nichtjes. Wie zegt er nou Nee? Iemand die niet vast wil zitten aan een maandbedrag voor een instelling waarbij het salaris van de directeur mijlenver boven de Balkenende-norm uit torent. Dan maar harteloos. Met dat resolute "Nee" had ik haar toch mooi afgepoeierd. Uit een andere hoek kwam een dame in een grijze jas die het meteen over nam. Aha, een duo... Hoe clever! En jawel, er bleek ook een script te zijn voor harteloze bitches: "U vindt zeker ook dat er teveel kinderen op deze wereld zijn?" Nu was ik er klaar mee. "Luister, ik weet waar dit op uitdraait en daar ga ik niet aan beginnen. Goedemiddag." Ook dame nr. 2 had ik afgeschud, maar de verontwaardiging in haar "Ok, een prettige dag verder" was duidelijk hoorbaar. Ik voelde me intens schuldig toen ik de kapperszaak binnenstapte. Toch besloot ik dat knagende gevoel van me af te gooien. Wat had ik willen doen: mezelf uitputtend verontschuldigen, uitgebreid in discussie gaan over strijkstokkenbeleid, maar ze er wel heftig van overtuigen dat ik absoluut geen hekel heb aan kinderen? Waarom zou ik? In de kappersstoel naast me zat een blond jongetje van een jaar of zes dat zich braaf liet knippen. Wat een schatje....