Doe Maar Normaal

(geschreven voor CommunicatieForum, gem. Amsterdam)

Laatst vroeg een vriendin of ik mee wilde naar Bløf. “Ik weet dat je niet zo gek van ze bent, maar misschien vind je het wel gezellig.” Inderdaad: over het algemeen is Bløf zeg maar niet helemaal mijn ding. Ik heb zoiets van: geef dat portie pretentieus gereutel maar aan Fikkie. Er zijn vliegtuigstoelen, miljoenen bij bedoeling en bovendien zijn er limousines: daar lusten de honden toch geen brood van? Vaagtaal van de bovenste plank.

Mijn afkeer van deze Zeeuwse band ligt aan de naar mijn smaak net iets tè gedragen toon van de zanger. “Ja, wij hebben allemaal Nederlands gestudeerd”, lijkt hij tussen elke poëtische regel door te zeggen. Nee, doe me dan Doe Maar maar: stel je netjes voor, eet zoals het hoort en zeg Ú! Duidelijke taal. Enfin: ik suggereerde dat ze beter een echte fan mee kon vragen.

Een hardnekkige taalkwaal die ik – en waarschijnlijk velen met mij – tegenkom is het afkortingengebruik en dan vooral in de hoek Openbare Ruimte: HUS (Honden Uitlaat Strook), IPOR (inrichtingsPlan Openbare Ruimte), VRI (VerkeersRegelingsInstallatie, beter bekend als Verkeerslicht). Is dat afkortingengedoe nou typisch iets voor ambtenaren? Nee. Er zijn zelfs popliedjes met een afkorting als titel. Een paar voorbeelden: G.L.A.D (Good Lovin’ And Devotion), een vrolijk deuntje uit de jaren negentig van Kim Appleby; de nog levende helft van het zuurstokkenpopduo Mel & Kim. Of Michael Jackons P.Y.T. oftewel Pretty Young Thing. Maar de meest bijzondere komt van eigen bodem: Normaal met H.A.L.V.U: Høkers Aller Landen Verenigt U. Een Høker is geen Zeeuwse mosselvanger die onbewust in het Duits wordt aangesproken, maar iemand die houdt van feesten op z’n Achterhoeks, vaak gepaard gaande met het drinken en gooien van goudgeel gerstenat, of in Heerlijk Helder Amsterdams: bier!

Over vaagtaal – en trouwens ook over de teksten van Bløf - is al veel gezegd en geschreven. Dagelijks zetten wij Amsterdamse communicanten ons in om de burger te verlossen van vaag geformuleerde beslissingen en ambtenarenjargon. En wij grijpen natuurlijk al in voordat het desbetreffende episteltje richting portefeuillehouder gaat. Toch?

Inmiddels is het fusie-stof in West aardig neergedaald en kunnen we ons weer volledig storten op het ont-Bløffen. Zo gaan we weer cursussen Helder Amsterdams geven en werven we een aantal Taalmeesters. En ook wij Wester communicatiespecialisten zorgen natuurlijk dat we bij de start van de planvorming al aan tafel zitten. Ja, en soms doen we dat met een beetje bravoure en de nodige bluf.

De band Normaal houdt z’n verhaal lekker simpel: Wie niet wet wat høken is, die wet echt niet wat ie mist. Kijk, dat zijn boodschappen, daar zeg je U tegen. Wat communicatie betreft ben ik een fanatieke aanhanger van het begrip D.M.N.: Doe Maar Normaal. En, zo af en toe een beetje Bluffen – met een U - kan zeker geen kwaad…