Wat een pokkeweer was het donderdag. Het was grijs en de wind gierde rond het stadsdeelkantoor. Hoe troosteloos wil je het hebben? Ik maakte een mentale tijdreis naar 1985: Joost en ik, startklaar om de buurt te verblijden met olijk gezang, om vervolgens een berg suikerzoete lekkernijen in ontvangst te mogen nemen. Sint Maarten was een evenement waar wij reikhalzend naar uitkeken. Pa en ma waren fanatieke gezondheidsfreaks en vaste klant bij de reformzaak, maar met Sint Maarten knepen ze een oogje toe. Oké, de oranje tupperware snoeptrommel ging open op venstertijden en afname was strikt gelimiteerd tot twee items per keer, maar de karopchocolade en de laurierdrop bleven ons even bespaard. De onvermijdelijke mandarijnen eindigden in de fruitschaal. Mandarijnen: altijd weer een tegenvaller!
Vorig jaar waren we thuis met Sint Maarten. De Van Kerkwijkjes hebben de taken keurig verdeeld: Jody wast, ik strijk, Jody kookt, ik doe een poging, Jody maait het gras en ik doe de Social Activities zoals Sint Maarten. Daar zat ik dan met mijn beslagkom, tot de nok toe gevuld met Nutsen, Marsen, Snickers en wat dies meer zij. Weldra meldde de eerste klant zich op mijn tuinpad. Na het Verplichte Nummertje vonden mijn ingekochte lekkernijen gretige aftrek. Ohja, was ik vergeten: niet laten graaien, zelf in die zakken gooien. Met een redelijk geslonken voorraad in de beslagkom gooide ik de deur weer dicht. Trrrrrring: de kindertjes van de overburen. Coupletje, refreintje, m’n moeder is een dikzak (nou, da’s ook niet aardig!), hatsjikkidee. Met mijn kindvriendelijkste glimlach stak ik ze een Marsje toe. “Is dat glutenvrij????” vroeg het schattige meisje van zes. “Neee, dat weet de buurvrouw toch niet, gekkie?” Wat had ik een medelijden met dat kind. Ik kon wel met haar meevoelen. Tja, iets zonder gluten. Wat zijn gluten eigenlijk? Ik holde de keuken in en plukte een mandarijn van de fruitschaal. “Kijk eens? Voor jou!!” Geen idee of ze er blij mee was. Ik had mijn best gedaan. De stakker.
Na werktijd schoven we aan bij het Schnitzelparadijs van Almere Buiten, beter bekend als Grand Café ‘70’s 80’s. De regen kletterde tegen de ruiten en de rukwinden speelden ruw met het onzorgvuldig onderhouden Almeerse groen. Ik dacht even aan de diehards die zich ongetwijfeld al dagenlang hadden verheugd op dit snoepfeest. Zingend langs de deuren, gehuld in regenjas en rubberen laarsjes, verwaaide paraplu’s en verwaaide lampions. Ik gunde ze een grote vangst zonder mandarijnen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten