Heerlijke woorden

Blog voor het CommunicatieForum, gem. Amsterdam

Goedemorgen welvaartsleiders
Hoofd- en hand- en gastarbeiders
Stuk voor stuk consumptieslaven van een harteloos systeem.

Jules de Corte stond garant voor een dosis maatschappijkritische taal, onder begeleiding van schitterende klassiek getinte arrangementen. Deed Herman van Veen me als kind denken aan een kale verwarde man die wartaal uitsloeg (stikkediddefloepstikkeflapstikkefleeeee); bij meneer De Corte stelde ik me een strenge professor voor. Een soort Piet Hein Donner. zittend achter een groot eikenhouten bureau met zo'n groene bankierslamp erop. Altijd een stok om mee te slaan en de wereld streng bekijkend door zo'n half brilletje met een gouden montuur. Ik wist toen nog niet wie Piet Hein Donner was. Ik wist ook niet dat Jules een grote zonnebril droeg. Die stok had ik toch maar mooi geraden.

Jules de Corte schreef ook een paar leuke liedjes voor Kinderen voor Kinderen. Een ervan gaat over het maken van een eigen taal. Koekotie, koekota, sanfransiere mariola. Koekito, koekitee, rampampiere mariolee. Heerlijk: echte De Corte-woorden. Ik denk ook dat hij het woord Koeieneren heeft bedacht en het zou me helemaal niets verbazen als hij een van de eersten was die het woord Participeren bezigde.

De hedendaagse kleinkunstenaars brachten hun eigen taalvondsten waar waarschijnlijk alleen de incrowd een touw aan vast kan knopen. Ali B en neefje Yes-r kwamen met Rampeneren en het tuig van De Jeugd Van Tegenwoordig kwamen met een mengeling allerlei vreemde (straat)talen. Lees en huiver:

Shenkie in de koelkast
Kenk je bent een fool gast
Oublié, quelque chose
Faffie, faffie, oeh ah

Een ander leuk woord uit hun koker is Holoreren. Jules had het bedacht kunnen hebben. Willie Wartaal legde ooit uit wat het betekent: holoreren is zoiets als heel hard iets heel doms roepen.

Onze interne trainerspool staat inmiddels op poten. Ook wij zijn bezig met wat wij noemen een eigen taal; een eenduidige manier van opereren als interne trainer. Als collega kun je het je wel eens veroorloven om eens lekker partijdig en kritisch van alles roepen. Een lekker potje holoreren. Als interne trainer, maar ook als adviseur, moet je je van een andere kant laten zien. Je stapt even uit de rol van collega en zet een andere pet op. En dan een fijn potje feedback geven, reflecteren, participeren en interveniëren. Heerlijke woorden!