"Wat denk jij: is Smurfin gelukkig?" Een blond meisje van een jaar of zestien, gekleed in witte broek, kleurig topje en rinkelend van de kettingen wiebelde wat onrustig heen en weer. Haar stem klonk hijgerig en opgefokt. Nog geen tien minuten geleden had ze een tamelijk valse vertolking gegeven van Shakira's "Whenever, Wherever", en dat dan voor een handjevol oude vandagen die stijfjes aan hun tafeltje bleven zitten. De arme schat.
Ik ken dat wel. Eerst komen de twijfels "Het ging hartstikke vàls!" Dan ontvang je de goedbedoelde complimentjes "Het was moooi hoor" en dan val je in een gat, terwijl je nog strak staat van de adrenaline. Dat moet je dan kwijt. Ooit, na een optreden tijdens een kerstmarkt ben ik als een idioot kerststukjes gaan maken en riep ik enthousiast dat ik een nieuwe hobby had gevonden. Kennelijk zocht Shakira haar heil in boeiende raadsels.
En dan ga je toch nadenken. Is Smurfin gelukkig? Ik groef in mijn geheugen. Ze leek me wel gelukkig. Ok, een beetje een zeikwijf, maar wel gelukkig. Maarja, wat ís gelukkig? "Nou, ehm... in haar eentje tussen al die kerels die wel met haar willen ehm... smurfen? Vader Abraham vroeg het nog: "Gaan jullie met die muts naar bed?" Mwoah, lijkt me wel dan." Terwijl ik het zei, realiseerde ik me dat ik geen potige bierbuik, maar een frêle deerne voor me had. Ai. Ik heb me nooit goed staande kunnen houden in de typische wereld van de "meiden-dingen". De ene week beste vriendin en de week erop compleet genegeerd omdat de wind was gedraaid? Ik vond het doodvermoeiend. En dus trok ik op met de jongens. Die hielden ook van popmuziek en bij onenigheid was het even flink schelden of in het ergste geval: een ros voor je smoel, maar dan was het ook klaar. Lekker simpel. Was ik niet met de jongens of toch met de meiden - want af en toe kon ik het best - dan scheurde ik rond op de Smurfblauwe BMX, eindeloos fantaserend en dolgelukkig.
Ik betrapte mezelf erop dat ik binnen luttele seconde serieus nadacht over de vraag waarom die Smurfenpopulatie zo homogeen in elkaar zat. En wie was de vader van Babysmurf? Shakira onderbrak mijn overpeinzing."Goh, zo grappig hè? Die ene jongen bij de bar, die is dus heel gevoelig, denk ik. Die snapte 'm dus meteen: Smurfin is niet gelukkig: ze is alleenstaande moeder, is alleen maar met mannen om haar heen en heeft geen enkele vriendin om over haar problemen te praten.' Sja, tegen die logica kon ik niet op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten