Morgen weer de tuin in. De kantoortuin, welteverstaan. Sinds twee weken zijn vier redelijk kleine stadsdelen officieel bijeengeveegd – oh nee, de Amsterdamse vegers staken nog steeds – samengevoegd tot één grote club: West. Wat dit aan voordelen op gaat leveren, zal zich de komende jaren uit gaan wijzen. Voorlopig moet er eerst opgebouwd worden. Het is me nogal wat: vier bloedgroepen in één organisatie. Qua werk hoef ik me voorlopig niet te vervelen: alle hens aan dek voor de communicanten.
Je ziet dat iedereen z’n plekje weer opnieuw moet bevechten. Dat begint al bij aankomst, want de vaste werkplek is passé: in West wordt geflext. Dat betekent: vroeg opstaan, want anders is het zoeken geblazen. Om me heen zie ik de ex-nestoren die ineens geen moer meer te vertellen hebben; de ex-blunderaars die een zwaardere functie hebben bemachtigd, de ex-duizendpoten die ineens alleen maar suf invoerwerk moeten doen. Kortom: ik zie een hoop mensen die hun plek letterlijk en figuurlijk aan ’t zoeken zijn.
En ook ik moet mijn plekje opnieuw veroveren. Waren mijn slechte ogen in de oude organisatie al een tijd geen issue meer: nu moet ik weer dagelijks tekst en uitleg geven aan mijn nieuwe collega’s. En hoera, men haalt mij en mijn collega die ook slechtziend is door elkaar. Zij ziet er toch écht wel anders uit dan ik. Hm… is de kwaal besmettelijk of hebben we het hier over een typisch geval van kortzichtigheid? Ja, ik geef meteen toe dat ook ik last heb van overmatig cynisme, een typisch kwaaltje dat veel voorkomt bij mensen die zelf vinden dat ze niets mankeren, maar die door de maatschappij het etiketje “beperkt” opgeplakt krijgen. En daarbij is het een familietrekje. Niet mijn leukste kant, en dus doe ik mijn best om het binnen de perken te houden.
De komende tijd zal ongetwijfeld gepaard gaan met tandengeknars en tenenkrommerij mijnerzijds. Het zal wel weer even duren voordat ik mijn bandje met “voor mij is het niet zo’n issue”-teksten niet meer hoef af te draaien. En uiteindelijk zal het allemaal wel weer op z’n pootjes terechtkomen, want ik ben flexibel genoeg. Een voordeel: over het flexwerken hoef ik me geen zorgen te maken. Zo’n aangepaste werkplek heeft ook zo zijn voordelen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten