Ik doe nu al een paar weken zonder. Nouja, zonder? Het pure spul laat ik al een paar weken voor wat het is. Helemaal afkicken valt me zwaar. Daarom gebruik ik een vervanger die minder impact heeft dan het Pure Spul. Maar toch: ’t blijft een laf substituut, een slap aftreksel met een magertjes effect. En je krijgt er zo’n rare smaak van in je mond…
Deze week was ik, zoals Frans Halsema het zo mooi verwoordde: “zo zeker van m’n eige, dat ik dacht: van eentje zal een mens niks krijge.” En die nam ik dan, en dat was de ommekeer.
Ik nam het bruine goedje tot me. Het borrelde en bruiste in mijn lichaam. Ik sloot mijn ogen om even extra te genieten van deze korte maar hevige sensatie. Dit had ik zo gemist; het bruine goedje waar ik zo verslaafd aan ben maar wat oh zo verschrikkelijk slecht voor je is. Het Pure Spul, de kat op ’t spek, de Brown Sugar uit mijn koelkast… Echte coke. Want zeg nou zelf, die cola light is echt niet te hachelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten