Stille genieter

Vrijdagochtend 31 december, half zeven ’s ochtends. Het miezert en er hangt een dikke mist. Ik loop over het fietspad richting station. Vandaag werken vind ik niet erg. Het is lekker stil. De Top 2000 heb ik gelaten voor wat-ie is: de uitgekauwde platen zijn aan de beurt. Nee, ik geniet van de stilte om me heen. En daar, in de mist, in de ingang van het park was hij: de Eenzame Knaller. Pang! Een nuffig rotje. In die stilte deed het me toch even omkijken.

Ik liep door en fantaseerde over deze Eenzame Knaller. Wie was hij? Een jongen van een jaar of 12. Rotjes in z’n jaszak en een aansteker in z’n hand. 28 december stond hij verlangend voor de nog gesloten brandveilige loods, met dertig euro in z’n zak. Gespaard van drie auto’s wassen, de hond van de buren uitlaten, vijf euro van Opa en Oma en zijn zakgeld. Papa naast hem in een vertrouwd ruikende jas. Blos op de wangen. Zijn hart bonzend van opwinding.

En nu stond hij daar dan, met verkleumde vingers, zonder anderen om hem heen in de miezerige regen. Tsssj… Pang! Hij was de eerste vandaag. Die knallen, waar de honden verschrikt van opkijken uit hun mandjes, waarbij mensen, liggend in hun Auping, zich van afvagen: wie is er in Godsnaam al zo vroeg bezig? Die knallen waren van hem, de Eenzame Knaller. Straks zal hij niet meer de enige zijn . Honderden van diezelfde jochies met rotjes in hun zak. Tssss…. Pang! Maar nu is hij de eerste. Kijk, die vrouw die daar loopt vraagt zich vast ook af wat ik hier al zo vroeg doe. Wel jammer dat ze niet schrikt.

Onverschrokken ging hij door, deze Eenzame Knaller. Net als ik, een stille genieter.
Allen een mooi 2011.

He-le-maal anders

Beroepshalve moet ik veranderingen leuk vinden, of in ieder geval doen alsof. Want, veranderen is goed. Niet stil blijven staan bij hoe het ooit was, maar door! Grijp de macht, zoek waar de ruimte zit, ómdenken... Ach, je kent 't wel. En ik moet zeggen: veranderingen vind ik ook best leuk. Maar, als het op radio aankomt, ben ik een sentimentele nerd die vasthoudt aan tradities. Radio is mooi: het sleept je mee, het doodt je tijd, het verbindt, verwarmt, het balsemt je ziel. Het verzorgt de broodnodige muzikale omlijsting van het leven. Wist u dat ik al jaren de ghostwriter ben van Frits Spits? Niet doorvertellen.
Nerd als ik ben, kost het me altijd weer een paar maanden om te wennen aan nieuwe leaders en omlijstingen, nieuwe jingles, nieuwe reclamepingeltjes en nieuwe dj's. Stiekem plengde ik een traantje bij de laatste Arbeidsvitamine. Niet doorvertellen...

Zodra de kalkoen van 1e Kerstdag was verteerd, maakte ik mijn jaarlijkse zijstapje van 3fm naar radio 2, voor de top 2000. Ieder jaar weer blijkt dat half Nederland dol is op traditie en nostalgie. En wat is het toch heerlijk dat sommige dingen nooit veranderen. Dacht ik. Wat is er gebeurd met het gezellige Radio 2 Is Overal? Was ik daar eindelijk aan gewend - jarenlang was de slogan Je Hoort Nog Eens Wat - roepen ze nu: De Muziek Zegt Alles. En waar is de vriendelijke mevrouw gebleven met het montere stemgeluid en de leuke harde rrrr? Jeweetwel, diezelfde stem van de Bonduelle-reclame? Ingeruild voor een iets te blije. maar kille jonge vrouwenstem. Klinkt als de nieuwe manager die roept dat we het eens he-le-maal anders gaan doen op de afdeling Debiteuren. Getverderrie, wat een tegenvaller. Hippe bliepjes in het nieuws, geen pingeltjes meer tussen de afzonderlijke commercials. Waarschijnlijk hebben ze dat al een tijdje, maarja, ik luister nog altijd naar Giel Beelen, die al zestig jaar dagelijks Geile Goeiemorgens lospeutert bij het vrouwenvolk. Laatst zapte ik per ongeluk even langs Sander de Heer. Lag het aan mij, of bespeurde ik wat spot jegens de radio 2-doelgroep? Het rebelse 3fm-toontje in zijn stem is nog niet helemaal verdwenen. Het klonk bijna alsof hij er nog steeds niet aan kan wennen dat hij bij Radio 2 werkt. 't Is tragisch. Enfin: ik draaf door. Terug naar de Top 2000.

Waar ik het meest van schrok was de vernieuwde boodschap aan het einde van elk uur: Een ietwat sentimenteel klinkend: "Je hebt 2000 redenen om nú naar Radio 2 te luisteren. In het nieuwe jaar is er nog één." En dan de Nieuwe Manager: "Want de muziek zegt alles". Hoe moet ik dat opvatten? Nog eentje en in 2012 gaan we het he-le-maal anders doen? Proberen ze ons nu al richting een op gaande zijnde verandering te masseren? Gaat radio 2 straks fuseren met 3fm? Je weet 't nooit met die bezuinigingen. Hoe dan ook: ik wil het niet weten. De top 2000: ik zit 'm weer uit tot alle uitgekauwde kutplaten beginnen en vervolgens ga ik weer een jaar tegemoet waarin er ongetwijfeld weer een hoop gaat veranderen. En volgend jaar rond deze tijd stem ik weer af op een hopelijk ouderwets gezellig Radio 2.