Gelikt

Mijn Spotify-lijstje ‘Diverse Deunen’ telt inmiddels 402 nummers. Ooit begonnen met Skrillex’ Bangarang en plaat nr. 402 voegde ik gisteren toe: Vitesse met Rosalyn. Het is nogal een bonte verzameling aan muziek en ik gooi ‘m altijd vrolijk op Shuffle. En dus kan het zomaar gebeuren dat ik eerst – ik noem maar eens wat – Safe and Sound van Capitol Cities hoor, gevolgd door Dirty Boots van Sonic Youth, en daarna…  Mariah Carey. Wááát? Mariah fukking Kerrie? Ja. En ik schaam me er niet voor. Jaja, ik weet het: kleffe hap, gelikte kutmuziek, overgeproduceerde bagger, aal in een emmer snot. Verklaar me maar voor gek, lach me maar uit, spreek er schande van, het maakt mij niet uit: ik heb er poep aan. Want echt: niets lekkerder dan tijdens strijken, poetsen en andere huishoudelijke klussen haar ge-oooh, ge-aaah en vooral haar hoge ge-íííííhííííhííí proberen te evenaren. En daar hoort natuurlijk ook een kittig wulps dansje bij. Mijn ooh-lalala-Leifheit zwabber ik al kronkelend en kirrend door de kamer. Iíííhíííííhííí!

U dacht dat dit alles was? Slechts een onschuldige Guilty Pleasure? Neen. Regelmatig speur ik het internet af, op zoek naar allerlei Mariah-footage. Ze hangt of ligt – ze houdt niet van zitten – op de sofa, ze hangt met haar posse en ze hangt altijd de diva uit. Ze ziet er natuurlijk ook altijd gelikt uit. Ok, beetje mollig, maar wel gelikt. Ze spreekt op een verveelde, lome arrogante toon, en vaak in koninklijk meervoud: “We love him for that.” Mariah is ook de reden dat ik ooit een Instagram-account heb aangemaakt. Via dit medium maakt ze haar volgelingen op zeer regelmatige basis deelgenoot van haar leven in die heerlijke roze bubbel. Ik vergaap me aan haar outfits, haar nepnagels, haar killer heals, de kiekjes met andere celebs, de kiekjes van de kids  oftewel ‘dem babies’…  En allemaal met zo’n fijn, alles mooi makend en glad strijkend gelikt Instagram-filtertje.  We loooove Instagram-filtertjes: zelfs mijn huis-tuin-en-keukenbeslommeringen worden er glamorous van.

Kan het nóg erger? Ja, ik vrees van wel. Ik heb de film Glitter diverse malen gezien. Het is ongetwijfeld een van de slechtste films allertijden met het dunste verhaal allertijden, en naar het schijnt wil La Carey herself ook niet meer herinnerd worden aan dit fiasco. Maar de soundtrack was strak. Al haar albums staan op Spotify behalve Glitter en dat vind ik jammer. Eighties-New-York-Ghetto-stijl met veeeel dikke synths en veeeel 808. En ja, ook met veeeeel zuurstok- en suikerspinnerij met daarbij  het gebruikelijke gelikte gehijg, gegil en ge-add lib, verdeeld over die befaamde vijf octaven. Niet op Spotify dus, maar wel bij ons in de kast. Net als al haar andere albums, trouwens J

Maar – zo is het dan ook wel weer- ik vind niet alles even geweldig. Without You bijvoorbeeld. Vinnik echt een kutplaat. Oh, ze vindt het origineel beter? Mir de Muzieknerd heeft ergens nog een restje verstand? Ik moet u teleurstellen: de versies van Badfinger en Nilsson vind ik weliswaar minder gelikt en veel authentieker, maar net zo vreselijk. Verder hoor ik Mariah ook liever voluit knallen met een vet gospelkoor op de achtergrond, dan dat hijgen wat ze later is gaan doen. Maar goed – of je het nou mooi vindt of niet -  een ding moet je haar nageven: the bitch can sing! Al gaat de glans er zo langzamerhand wel een beetje af. Zeker live. Maar, ook daar hebben ze filtertjes en andere fijne oppoetserijen voor. En met een gelikte show maakt het ook niet zoveel uit of je kunt zingen of niet. Mocht ze ooit uitgezongen zijn, dan zal ik er niet heel erg wakker van liggen. En velen met mij, gok ik.  Als ze haar gelikte leventje maar blijft delen vind ik alles best. We looooove her for that!